Τι είναι αγάπη...;

Άμα πεινάς το ξέρεις. Φωνάζουνε τα σπλάχνα σου. Άμα κρυώνεις, το ίδιο. Άμα αγαπάς, πώς να το καταλάβεις; Γιατί: τι είναι η αγάπη; Κάποιος πήγε να πει κάτι και δεν είπε τίποτα. Είπε πως είναι κάτι σαν φωτιά. Μα είναι; Άλλος είπε πάλι, πως είναι δροσούλα, άλλος σαν δοξαριά. Τι είναι τέλος πάντων… Κι αν, πάλι, αγάπη είναι κάτι που το λένε «αγάπη», είναι αυτό η αγάπη;

Βάλε μια δύση κι ένα βαρκάκι να λιώνει μέσα. Ομορφιά! Μα αν δεν υπάρχει μάτι να το δει, είναι ομορφιά;

Ένα πουλάκι κελαηδά ολομόναχο σ” ένα έρημο δάσος… Αν δεν τ” ακούσει κανείς.. είναι κελάηδηγμα; Κι είναι μπορετό να κελαηδήσει γλυκά ένα ολομόναχο πουλάκι, αν δεν υπάρχει πίσω από κάποιο φύλλο το αυτάκι ενός άλλου πουλιού;

Πήγαν κι οι σοφοί να πούνε κάτι πάνω σ” αυτό και τα κάνανε θάλασσα. Αυτοί, γι” αγάπη!… Τα μωρά ξέρουν περσσότερα.

Ένα λουλούδι είπε: «Αγάπη; Είμαι εγώ». Τρελαίνεσαι με τέτοια καμώματα. Ένας «Πέρσης» θα πει αυτό είναι «τρίχα». Ένας βαρκάρης θ” αφήσει τα κουπιά και θα σκουπίσει το κούτελο του. Δε θα ξέρει να πει τίποτα. Μπορεί αυτό να είναι αγάπη. Μα είναι; Ποιος να του το πει;

Όσο έχεις κάτι μέσα σου και δε χρειάζεται να το πεις, το έχεις και ησυχάζεις.

Σε καίει… Σε λιώνει… Εσύ το βλέπεις. Κι αντί να βάλεις τα κλάμματα, το ρίχνεις στο τραγούδι. Είσαι μεθυσμένος και δεν έχεις πιει ούτε στάλα!

Αυτό το «πράμα» πρέπει να σκάβεις μέσα σου μια λακούβα να το θάβεις, κι ό, τι βρέξει. Μην το λες πουθενά. Άστο να σε κάψει. Θα ξέρεις ότι χάνεσαι λίγο λίγο από μια αρρώστια που δεν ξέρεις τ” όνομά της. Θα ξέρεις όμως ότι είναι μια αρρώστια, που σε κάνει όμορφο. Ομορφαίνεις και πεθαίνεις… Κι όταν θα νομίσεις ότι πέθανες… θα “χει τελειώσει η αρρώστια. Θα είσαι ζωντανός, μα θα είσαι και άσκημος. Θα “χεις φρικτά ασκημίσει.

Αλήθεια… αυτό είναι η αγάπη; 

Όποιος αγαπά δεν μπορεί να το πει. Κι όποιος δεν αγαπά, δεν το ξέρει.

Αναρτήθηκε από την Island Angel

Hurt me with the truth but never comform me with a lie !

Τα λόγια της.. Σιωπής

Kάποτε μου χάρισες αυτό το τραγούδι. Θυμάσαι;

Μου είχες πει να το «κρατήσω». Για πάντα. 

Θυμάσαι;

Μου είχες πει πως ανάμεσα στο χθες και στο αύριο,

ανάμεσα στο παρελθόν και στο μέλλον,

ανάμεσα στο μαζί και στο χώρια,

Θα «ζούσε» για μας πάντα αυτό το τραγούδι…

Είχες δίκιο.

Διάλεξα να αφήσω την καρδιά μου να «δώσει» αλήθεια…

Διάλεξες να «δώσεις» κάτι που έμοιζε με αλήθεια…

και τότε…έμαθα… κατάλαβα πως :

Ανάμεσα στο ψέμα και την αλήθεια υπάρχει πάντα η διέξοδος της σιωπής…

Αν ήξερα.. τότε  τι μου χάριζες δεν θα δίσταζα στιγμή να στο επιστρέψω πίσω. Και μαζί με αυτό μία δική μου αλήθεια :

«Μάθε τη γλώσσα της πραγματικής σιωπής κι ύστερα έλα να μου πεις, πως κλείνεται το ρήμα σ' αγαπώ...»

Αναρτήθηκε από την Island Angel

Hurt me with the truth but never comform me with a lie !

Τίποτα καλό δεν χάνεται

Τον Νοέμβρη του 1958, ο γνωστός συγγραφέας Τζον Στάινμπεκ, έλαβε ένα γράμμα από τον έφηβο γιό του, Τομ. Στο γράμμα του ο Τομ, αναφερόταν σε μια συμμαθήτρια με το όνομα Σούζαν με την οποία πίστευε πως ήταν ερωτευμένος.

Ο Στάινμπεκ απάντησε την ίδια μέρα…

Νέα Υόρκη
10 Νοεμβρίου 1958

Αγαπητέ Τομ:

Λάβαμε το γράμμα σου σήμερα το πρωί. Θα σου απαντήσω από τη δική μου οπτική γωνία και η Ελαίν φυσικά από τη δική της.

Πρώτα απ” όλα αν είσαι ερωτευμένος, είναι καλό πράγμα. Είναι το καλύτερο πράγμα που μπορεί να συμβεί στον καθένα. Μην αφήσεις λοιπόν κάποιον αυτό το γεγονός να στο υποβαθμίσει.

Δεύτερον, υπάρχουν πολλά είδη αγάπης. Ένα από αυτά είναι η εγωιστική και με κακό τρόπο αγάπη που χρησιμοποιείται μονάχα για αυτοεκτίμηση.  Αυτό είναι ένα άσχημο και καταστροφικό είδος.

Το άλλο είναι ένα ξεχείλισμα από οτιδήποτε καλό έχεις μέσα σου όπως: η ευγένεια, το ενδιαφέρον για τον άλλο, ο σεβασμός…όχι μονάχα ο κοινωνικός σεβασμός με καλούς τρόπους, αλλά ο μέγιστος σεβασμός, ο οποίος είναι η αναγνώριση ενός ανθρώπου ως πολύτιμος και μοναδικός για σένα.

Το πρώτο είδος, μπορεί να σε αρρωστήσει και να σε κάνει μικρό και αδύναμο. Το δεύτερο είδος όμως, μπορεί να απελευθερώσει σε σένα μια δύναμη, ένα κουράγιο και μια καλοσύνη, ακόμα και μία σοφία που δεν γνώριζες πως διαθέτεις.

Λες πως αυτή η αγάπη δεν είναι όπως αυτή που νοιώθουμε για ένα κουτάβι. Αν το αισθάνεσαι βαθιά, φυσικά δεν είναι όπως η αγάπη για ένα κουτάβι. Αλλά δεν νομίζω πως με ρώτησες για το τι αισθάνεσαι. Ξέρεις καλύτερα από τον καθένα. Αυτό που μου ζητάς είναι να σε βοηθήσω με το τι να κάνεις και αυτό θα σου πω.

Καταρχάς, δόξασε αυτό το συναίσθημα και νιώσε χαρούμενος και ευγνώμον γι” αυτό. Το αντικείμενο της αγάπης είναι το καλύτερο και το ομορφότερο. Προσπάθησε να το ζήσεις όσο περισσότερο μπορείς.

Αν αγαπάς κάποιον, δεν είναι κακό να του το πεις, μόνο που πρέπει να θυμάσαι πως μερικοί άνθρωποι είναι αρκετά ντροπαλοί και πως στα λεγόμενά τους θα πρέπει να λάβεις υπόψη σου και τη συστολή τους.

Τα κορίτσια έχουν ένα τρόπο να γνωρίζουν ή να νοιώθουν αυτό που αισθάνεσαι, συνήθως όμως τους αρέσει και να το ακούνε.

Κάποιες φορές συμβαίνει, αυτό που νοιώθεις να μην επιστρέφεται σε “σενα για τον ένα η τον άλλο λόγο, αλλά αυτό δεν κάνει τα συναισθήματα σου λιγότερο πολύτιμα.

Τέλος, γνωρίζω τα συναισθήματά σου γιατί τα έχω κι εγώ και είμαι πολύ χαρούμενος που τα αισθάνεσαι.

Θα ήταν μεγάλη μας χαρά να γνωρίσουμε την Σούζαν και φυσικά είναι ευπρόσδεκτη. Η Ελαίν θα κάνει όλες τις ετοιμασίες με μεγάλη χαρά. Γνωρίζει κι αυτή για την αγάπη και ίσως να μπορέσει να σε βοηθήσει περισσότερο απ” ότι εγώ σ” αυτό το θέμα.

Και να μη φοβάσαι να χάσεις. Αν είναι σωστό, θα συμβεί. Το σημαντικό είναι να μην υπάρχει βιασύνη. Τίποτα καλό δεν χάνεται.

Με αγάπη

ο Πατέρας σου

Αναρτήθηκε από την Island Angel

Hurt me with the truth but never comform me with a lie !

"Per te" Josh Groban

Τι κρίμα! Ένα τόσο όμορφο τραγούδι να μου φέρνει στο μυαλό τα λόγια της Αλκυόνης...

"Την είδα μια μέρα να κρατά στην αγκαλιά της ένα ολοκόκκινο μεταξωτό φουλάρι. Θέλω να το χαρίσω, μονολογούσε. Θέλω να το χαρίσω και δε βρίσκω κανένα να του ταιριάζει."

Τι κρίμα...

Αναρτήθηκε από την EvenStar

What's true in our minds is true, whether some people know it or not.

Θάλασσα πικροθάλασσα γιατί να σ’ αγαπήσω...

Σεβάχ, απάνεμο λιμάνι εδώ, δεν θα σου υποσχεθώ. Ώρες ώρες πιάνει μια φουσκοθαλασσιά, αλίμονό μας...
Καλώς σε!

Αναρτήθηκε από την EvenStar

What's true in our minds is true, whether some people know it or not.

"Αξίζουν όλοι οι άνθρωποι;"

Διάβασα ένα άρθρο σήμερα. Είχε τίτλο "Αξίζουν όλοι οι άνθρωποι;". Το έχει γράψει ένα νέο παιδί, φοιτητής. Ένα παιδί που έχει επιλέξει έναν μοναχικό τρόπο σκέψης και ως φυσικό επόμενο, πιστεύω έναν μοναχικό τρόπο ζωής. Αναρωτιόταν αν υπάρχει λόγος να αναλωθεί και να χάσει τον καιρό του προσπαθώντας να γίνει περισσότερο "κοινωνικός". Θα παραθέσω το link του άρθρου για να διαβάσετε τις δικές του σκέψεις.

http://doppelsden.blogspot.gr/2007/09/blog-post_22.html

Αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση είναι η φράση "κάθησα και παρατήρησα". Πως είναι δυνατόν να την λέει ένα τόσο νέο παιδί. Θα ήθελα να το ταρακουνήσω και να του πω...
"Η ζωή αγόρι μου δεν είναι για να την παρατηρείς, αλλά για να την ζεις. Οι άνθρωποι δεν είναι εικόνες να τους κοιτάς. Πρέπει να τους ακούς, να τους αφουγκράζεσαι, να τους "κοιτάς" πραγματικά, να τους γνωρίζεις. Όχι, δεν αξίζουν όλοι. Και αυτό είναι κάτι τελείως υποκειμενικό. Αυτός που για σένα δεν αξίζει μία για κάποιον άλλον είναι ο κόσμος ολόκληρος. Αν όμως δεν τους γνωρίσεις, αν κλειστείς στον "βούρκο του κόσμου σου" όπως λες, πως θα κρίνεις ποιος αξίζει και ποιος όχι;  Και αν κάποιος από αυτούς είναι ο "δικός σου ολόκληρος κόσμος", πως θα τον αναγνωρίσεις αν πρώτα δεν τον γνωρίσεις;

Αναρτήθηκε από την EvenStar

What's true in our minds is true, whether some people know it or not.

Φύσηξε αλλαγή...

Αναρτήθηκε από την EvenStar

What's true in our minds is true, whether some people know it or not.

What if...she is the rose...

Το πιο όμορφο...

Αναρτήθηκε από την EvenStar

What's true in our minds is true, whether some people know it or not.

Στο τίποτα, στο ποτέ και στο πουθενά...

Τίποτα. Κοιμήσου. Εμείς τελειώσαμε. Δεν έχει δάκρυα πια. Κλαίνε όσοι στο βάθος ακόμη ελπίζουν.

Αναρτήθηκε από την EvenStar

What's true in our minds is true, whether some people know it or not.

Ξεφυλλίζοντας τη σιωπή

Όλοι, εμείς, που σκάβουμε με τα νύχια μας τον ουρανό,
ώρα μεσάνυχτα, για να φωνάξουμε στον ήλιο "φτου ξελεφτερία".

Όλοι εμείς, που δραπευτεύουμε απ' το φεγγίτη της οδύνης,
για να φιλήσουμε στο στόμα τη χαρά.

Όλοι εμείς που μαλώσαμε στη μοιρασιά των άστρων.

Που δε συναντήσαμε ποτέ κανέναν στο δρόμο μας για να
μας δώσει πληροφορίες, κατά που πέφτει η σιγουριά.

Όλοι εμείς, που όταν βρεθούμε κάτω από ερείπια,
διώχνουμε με χαμόγελα τους διασώστες.

Όλοι εμείς, που ψάξαμε στ' αζήτητα
να βρούμε τα στολίδια της ψυχής μας.

Που κάναμε τα μεγάλα ταξίδια μας στις φτερούγες των κύκνων.

Όλοι εμείς, οι σιωπηλοί ακροβάτες μιας υπόσχεσης μάταιης.

Όλοι εμείς, που παραπλανήσαμε τους ανέμους,
που ξελογιάσαμε τις ελπίδες.

Όλοι εμείς, που ερωτευθήκαμε ό,τι μας αφάνιζε.

Όλοι εμείς οι αφρούρητοι, που δεν είχαμε ποτέ ένα
άλλοθι για τα λάθη μας.

Όλοι εμείς οι αντιρρησίες της παρηγοριάς.

Όλοι εμείς, είμαστε μπάσταρδα του Θεού.

Ακόμα κι αν φοβήθηκε να μας αναγνωρίσει,
ένα είναι το σίγουρο.
Μας έχει αδυναμία.
Να το ξέρετε.

Αναρτήθηκε από την EvenStar

What's true in our minds is true, whether some people know it or not.