Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 2013
Τίποτα καλό δεν χάνεται
Αναρτήθηκε από την Island Angel
Hurt me with the truth but never comform me with a lie !
Τρίτη 15 Ιανουαρίου 2013
"Per te" Josh Groban
Τι κρίμα! Ένα τόσο όμορφο τραγούδι να μου φέρνει στο μυαλό τα λόγια της Αλκυόνης...
"Την είδα μια μέρα να κρατά στην αγκαλιά της ένα ολοκόκκινο μεταξωτό φουλάρι. Θέλω να το χαρίσω, μονολογούσε. Θέλω να το χαρίσω και δε βρίσκω κανένα να του ταιριάζει."
Τι κρίμα...
Αναρτήθηκε από την EvenStar
What's true in our minds is true, whether some people know it or not.
Θάλασσα πικροθάλασσα γιατί να σ’ αγαπήσω...
Σεβάχ, απάνεμο λιμάνι εδώ, δεν θα σου υποσχεθώ. Ώρες ώρες πιάνει μια φουσκοθαλασσιά, αλίμονό μας...
Καλώς σε!
Αναρτήθηκε από την EvenStar
What's true in our minds is true, whether some people know it or not.
"Αξίζουν όλοι οι άνθρωποι;"
Διάβασα ένα άρθρο σήμερα. Είχε τίτλο "Αξίζουν όλοι οι άνθρωποι;". Το έχει γράψει ένα νέο παιδί, φοιτητής. Ένα παιδί που έχει επιλέξει έναν μοναχικό τρόπο σκέψης και ως φυσικό επόμενο, πιστεύω έναν μοναχικό τρόπο ζωής. Αναρωτιόταν αν υπάρχει λόγος να αναλωθεί και να χάσει τον καιρό του προσπαθώντας να γίνει περισσότερο "κοινωνικός". Θα παραθέσω το link του άρθρου για να διαβάσετε τις δικές του σκέψεις.
http://doppelsden.blogspot.gr/2007/09/blog-post_22.html
Αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση είναι η φράση "κάθησα και παρατήρησα". Πως είναι δυνατόν να την λέει ένα τόσο νέο παιδί. Θα ήθελα να το ταρακουνήσω και να του πω...
"Η ζωή αγόρι μου δεν είναι για να την παρατηρείς, αλλά για να την ζεις. Οι άνθρωποι δεν είναι εικόνες να τους κοιτάς. Πρέπει να τους ακούς, να τους αφουγκράζεσαι, να τους "κοιτάς" πραγματικά, να τους γνωρίζεις. Όχι, δεν αξίζουν όλοι. Και αυτό είναι κάτι τελείως υποκειμενικό. Αυτός που για σένα δεν αξίζει μία για κάποιον άλλον είναι ο κόσμος ολόκληρος. Αν όμως δεν τους γνωρίσεις, αν κλειστείς στον "βούρκο του κόσμου σου" όπως λες, πως θα κρίνεις ποιος αξίζει και ποιος όχι; Και αν κάποιος από αυτούς είναι ο "δικός σου ολόκληρος κόσμος", πως θα τον αναγνωρίσεις αν πρώτα δεν τον γνωρίσεις;
Αναρτήθηκε από την EvenStar
What's true in our minds is true, whether some people know it or not.
Παρασκευή 11 Ιανουαρίου 2013
Τρίτη 8 Ιανουαρίου 2013
What if...she is the rose...
Το πιο όμορφο...
Αναρτήθηκε από την EvenStar
What's true in our minds is true, whether some people know it or not.
Δευτέρα 7 Ιανουαρίου 2013
Στο τίποτα, στο ποτέ και στο πουθενά...
Αναρτήθηκε από την EvenStar
What's true in our minds is true, whether some people know it or not.
Σάββατο 5 Ιανουαρίου 2013
Ξεφυλλίζοντας τη σιωπή
Όλοι, εμείς, που σκάβουμε με τα νύχια μας τον ουρανό,
ώρα μεσάνυχτα, για να φωνάξουμε στον ήλιο "φτου ξελεφτερία".
Όλοι εμείς, που δραπευτεύουμε απ' το φεγγίτη της οδύνης,
για να φιλήσουμε στο στόμα τη χαρά.
Όλοι εμείς που μαλώσαμε στη μοιρασιά των άστρων.
Που δε συναντήσαμε ποτέ κανέναν στο δρόμο μας για να
μας δώσει πληροφορίες, κατά που πέφτει η σιγουριά.
Όλοι εμείς, που όταν βρεθούμε κάτω από ερείπια,
διώχνουμε με χαμόγελα τους διασώστες.
Όλοι εμείς, που ψάξαμε στ' αζήτητα
να βρούμε τα στολίδια της ψυχής μας.
Που κάναμε τα μεγάλα ταξίδια μας στις φτερούγες των κύκνων.
Όλοι εμείς, οι σιωπηλοί ακροβάτες μιας υπόσχεσης μάταιης.
Όλοι εμείς, που παραπλανήσαμε τους ανέμους,
που ξελογιάσαμε τις ελπίδες.
Όλοι εμείς, που ερωτευθήκαμε ό,τι μας αφάνιζε.
Όλοι εμείς οι αφρούρητοι, που δεν είχαμε ποτέ ένα
άλλοθι για τα λάθη μας.
Όλοι εμείς οι αντιρρησίες της παρηγοριάς.
Όλοι εμείς, είμαστε μπάσταρδα του Θεού.
Ακόμα κι αν φοβήθηκε να μας αναγνωρίσει,
ένα είναι το σίγουρο.
Μας έχει αδυναμία.
Να το ξέρετε.
ώρα μεσάνυχτα, για να φωνάξουμε στον ήλιο "φτου ξελεφτερία".
Όλοι εμείς, που δραπευτεύουμε απ' το φεγγίτη της οδύνης,
για να φιλήσουμε στο στόμα τη χαρά.
Όλοι εμείς που μαλώσαμε στη μοιρασιά των άστρων.
Που δε συναντήσαμε ποτέ κανέναν στο δρόμο μας για να
μας δώσει πληροφορίες, κατά που πέφτει η σιγουριά.
Όλοι εμείς, που όταν βρεθούμε κάτω από ερείπια,
διώχνουμε με χαμόγελα τους διασώστες.
Όλοι εμείς, που ψάξαμε στ' αζήτητα
να βρούμε τα στολίδια της ψυχής μας.
Που κάναμε τα μεγάλα ταξίδια μας στις φτερούγες των κύκνων.
Όλοι εμείς, οι σιωπηλοί ακροβάτες μιας υπόσχεσης μάταιης.
Όλοι εμείς, που παραπλανήσαμε τους ανέμους,
που ξελογιάσαμε τις ελπίδες.
Όλοι εμείς, που ερωτευθήκαμε ό,τι μας αφάνιζε.
Όλοι εμείς οι αφρούρητοι, που δεν είχαμε ποτέ ένα
άλλοθι για τα λάθη μας.
Όλοι εμείς οι αντιρρησίες της παρηγοριάς.
Όλοι εμείς, είμαστε μπάσταρδα του Θεού.
Ακόμα κι αν φοβήθηκε να μας αναγνωρίσει,
ένα είναι το σίγουρο.
Μας έχει αδυναμία.
Να το ξέρετε.
Αναρτήθηκε από την EvenStar
What's true in our minds is true, whether some people know it or not.
Πέμπτη 27 Δεκεμβρίου 2012
Ερωτάς το γελοίο και το δέος
Τίποτα πιο απάνθρωπο από την υποχρέωση . Τίποτε πιο εξαντλητικό από την προσποίηση, ιδίως του ότι είσαι μια χαρά. Τίποτε πιο εξουθενωτικό από το να χαμογελάς, να ενδιαφέρεσαι, και να κουβεντιάζεις με το ζόρι, όταν το μόνο που λαχταράς είναι να βυθιστείς στην σιωπή σου και στον ήρεμο σκοτάδι από το οποία προέκυψες.
Γιατί πονάει τούτη η ξαφνική άνοιξη μέσα στο καταχείμωνο; Μας θυμίζει πώς η ανάγκη του έρωτα μονάχα παρίστανε την πεθαμένη;
Κάθε αληθινός έρωτας είναι ένα φυσικό φαινόμενο. Ένα αναπόφευκτο δράμα. Αναπόφευκτο κι ας κάνεις πώς το επέλεξες.
Ο έρωτας. Μπορεί σε κάποιες περιπτώσεις να καταφέρνει να μοιάζει ως λογικοφανής, ως συνειδητός, αλλά παραμέσα, σχεδόν πάντα έτσι είναι. Μιλάνε για την αξία και την αξιοπρέπεια της επιλογής, για την πιθανότητα να πετύχεις διάνα άμα επιλέγεις, όμως ο έρωτας δεν καταδέχεται τους υπολογισμούς, εκδικείται όσους τον παζαρεύουν Είναι πανάκριβος ο έρωτας για να παραδοθεί στην φτήνια των εγγυήσεων. Προτιμά την τρέλα, την ήττα. Την σταύρωση.
Ο θεός όταν την κρίνει θα πει. Αν πόνεσες με τον πόνο του έρωτα σε συγχωρώ, γιατί πόνεσες, ήδη πόνεσες, ήδη πλήρωσες ακριβά. Πάντα είναι κανείς αθώος μπρος σε ένα τέτοιο πόνο. Σε τελευταία ανάλυση όλοι είμαστε από έρωτα σακατεμένοι. Ζητάμε το θαύμα ζητάμε τον άγγελο. Δεν υπάρχει πιο πιθανός δρόμος από αυτόν τον δρόμο, γιατί δε υπάρχει πιο σκληρός, οξύς πόνος.
Όλα τα άλλα γίνονται μετά, γιατί δεν είναι ποτέ ΄ο έρωτας εκείνος που θες, όσο τον θες, όπως τον θες τουλάχιστον σε τούτη την ζωή δεν είναι. Ούτε τα πάντα, ούτε για πάντα. Δεν είναι. Έτσι πλούσιος στην αρχή του έτσι μίζερος στο τέλος του.
…….Όμως η στέρηση είναι στέρηση, γιατί ο έρωτας που πόθησες δεν ήταν τότε αυτός, δεν ήταν εκεί, ούτε και εσύ τα κατάφερες τότε να είσαι. Πάντοτε κάτι γίνεται, κάτι και χαλάει πολύ πριν την ένωση, ή πολύ σιμά στην ένωση, χαλά κάτι από αλλού ή από σένα χαλάει. Κάθε λίγο βγαίνεις λιγότερος από την επιθυμία σου , τόσο μικρός και μωρός μπρος στο όνειρο σου. Και δεν φταίει κανείς, μόνο εσύ , πάντα. Κατά κάποιο τρόπο εσύ. Δεν ξεκολλάει εύκολα από το πετσί σου τούτη η βδέλλα. Και είναι μια θλίψη τόσο θλιβερή, ώστε έρχεται ή εποχή που ξεχνάς την αίτιά, δεν την χωράει η ψυχή σου και την ξεχνάς. Μένει η γεύση σίγουρα, αλλά η αιτία όλο και πιο ακαθόριστη. Άγνωστη δήθεν. Ίσως στην άλλη ζωή, ίσως σ΄ αυτό που λένε παράδεισο ……
Αναρτήθηκε από την EvenStar
What's true in our minds is true, whether some people know it or not.